Jinotega en La Bastilla

Via Yali reis ik verder naar Jinotega. Waar ik twee dagen geleden in the middle of nowhere uit de bus stapte moet ik nu maar weer afwachten of er 1 komt. En jawel, met slechts een kwartier vertraging kan ik instappen. Deze rit is spectaculair! Door het nevelwoud op een smalle weg.Schitterend! In Yali stap ik over op een andere bus en in San Rafael del Norte stap ik in een expresso. Wat ben ik blij dat ik deze route heb genomen. In Jinotega valt niet heel veel te beleven. Er is echter wel een uitkijkpunt waar ik heen wil, maar men waarschuwt mij dat het gevaarlijk is. Toch ga ik een kijkje nemen bij de begraafplaats waar de route begint (sommigen die dit nu lezen zullen denken, oh nee). Daar zie ik al snel 3 jongens (locals). Ik kijk even wat zij doen en zie al snel dat zij volop foto's maken en denk dat zij hier toerist zijn. (Men heeft hier tenslotte ook vakantie.) Ik maak een praatje en inderdaad, zij zijn Nica's uit Esteli en bezoeken nu Jinotega. Ik vergezel hen naar het uitkijkpunt. Het is een stevige wandeling, 1000 treden beklimmen. Onderweg zijn er nog veel meer mensen die naar boven gaan en ik voel me dan ook absoluut veilig. En het is wederom de moeite waard! Bijna 360 graden zicht! Wow!

La Bastille ecolodge, 20 km ten noorden van Jinotega, is mijn volgende stop. Om daar te komen is weer een avontuur. De laatste 5km naar die ecolodge is er geen openbaar vervoer. Deze ochtend vroeg heb ik naar hen gebeld met de vraag of zij mij dan kunnen ophalen met de auto. Dat is geen probleem. Als ik echter om half 11 daar ben staat er natuurlijk niemand gereed. Even vergeet ik dat ik in Latijns Amerika ben. Er komt al snel een auto aan en zij geven mij een lift, dus ik spring achter in de bak. Zij droppen mij 10 min van de ecolodge. Die zal ik dus moeten lopen. En dat valt tegen! Het is supersteil! Met volle bepakking lukt het mij wel en bij de ecolodge krijg ik een hartelijk ontvangst en ik vergeet die laatste steile klim al snel. Wat een locatie! Geweldig! En hier ga ik kamperen :)

In de middag kan ik aansluiten bij een Duits gezin die de koffie tour gaan doen. La Bastilla ecolodge is een nonprofit organisatie. Er is een school waar leerlingen gedegen opleiding krijgen, een koffie plantage met fabriekje waar de koffiebonen gedroogd worden. 90% van de bonen is bestemd voor export. Het is een interessante tour. 

Mijn tent is erg ruim en ik heb een eigen badkamer. Eerst probeer ik of ik kan slapen met enkel de hier aanwezige dekens, maar dat is mij toch iets te fris. Komt mijn eigen slaapzak toch nog van pas! De volgende ochtend ga ik met Erica (Amerikaans) wandelen. Zij is hier slechts 1 nacht. Zij woont een aantal maanden in Matagalpa en doet daar vrijwilligerswerk. In de weekenden maakt zij uitstapjes. Tussen de middag gaat zij terug naar de stad Matagalpa en ik ga weer wandelen. Het zou mogelijk moeten zijn een ronde te maken. Ik kijk goed om mij heen onderweg, krijg geen genoeg van de schoonheid van de natuur, als ik ineens iemand voor mij zie. Het is Matthias (Duits), ook op zoek naar de juiste route. Hij heeft al wel een grote sinaasappelboom ontdekt en daar rapen we diverse sinaasappels. Zo lekker! We doen nog een poging om verder te wandelen via een smal pad. Maar omdat het afgelopen nacht steeds heeft geregend is het erg modderig. We besluiten dezelfde route terug te nemen. 

De volgende dag neem ik de bus via Jinotega naar Matagalpa. De bus zit al vol, maar de chauffeer stopt steeds bij iedere halte om nog meer mensen mee te nemen. Ik sta klem tussen de rest. Dit is echt gekkenwerk! Vanaf Jinotega moet ik met een andere bus en hier kan ik gelukkig zitten en weer genieten van het mooie uitzicht. In Matagalpa hoop ik Erica weer te ontmoeten en wellicht vier ik hier Oudjaar. 

(foto's volgen later)