Granada, San Juan del Sur en Isla de Ometepe

Terwijl het in Nederland steeds kouder wordt en de eerste kerstliedjes al de ether in geslingerd worden vertrek ik naar zonniger oorden, te weten Nicaragua. De avond voor vertrek logeer ik bij Wilma in Hilversum, zodat ik niet om 6 uur ´s ochtends de trein moet nemen. Wilma gaat mee naar Schiphol en dat is leuk. Bij het afscheid nemen wordt ik bijna een beetje emotioneel. Ingecheckt en gelabeld kan ik aan mijn reis beginnen. De vlucht Amsterdam-Panama city verloopt voorspoedig. Om de tijd te doden kijk ik 3 films en oefen ik mijn Spaans met mijn buurvrouw uit Honduras. Zij heeft een aantal maanden in Vietnam gewerkt en gaat nu terug naar Honduras. Van haar krijg ik een presentje. Erg aardig.

Bij aankomst in Panama ben ik het best wel een beetje beu en begint de slaap te komen. De vlucht Panama City-Managua (Nicaragua) is echter vertraagd en ik moet 5 uur wachten. En dat terwijl ik al bijna 24 uur op ben! Na de 10 uur durende vlucht kan ik wel wat beweging gebruiken dus ik verken de luchthaven van Panama. Dan zie ik dat er iets feestelijks gaande is. De vliegmaatschappij United (Amerikaans) heeft voor het eerst een directe verbinding tussen Denver en Panama city en dat wordt gevierd. Er zijn een heleboel bobo´s aanwezig en er is traditionele muziek en dans. Ik heb zodoende genoeg te zien.

De korte vlucht van Panama naar Managua gaat ook goed en dan ben ik blij dat er een taxi gereed staat die mij naar Granada, naar mijn hostel, brengt. 

Goede nachtrust is heel wat waard. De eerste paar dagen heb ik nog wel een beetje last van het tijdsverschil. De eerste dag in Granada ga ik de stad verkennen. Ik voel me hier absoluut veilig, het is een fijne stad. Aan het eind van de middag beklim ik de klokkentoren van Igelsia Merced en heb een mooi uitzicht over de stad met een mooie zonsondergang. Daarna ontmoet ik Henriette (Nederland). Wij hebben kennis gemaakt in het vliegtuig. Zij is al meerdere keren in Granada geweest. Wij gaan samen eten en via haar kan ik regelen dat ik de volgende dag ga koken met een Nicaraguaanse dame. Dat lijkt mij wel wat.

Zondag 7 december is een feestdag en in de dagen daarvoor vinden er al allerlei festiviteiten plaats. Ook wordt er volop vuurwerk afgestoken, de hele dag door. Tijdens mijn verkenningsrondje door de stad zag ik een markt. Toen ik goed keek zag ik dat er allemaal kraampjes stonden waar vuurwerk verkocht wordt. Wat nu veiligheidsvoorschriften? Gewoon op een grasveld, hek er omheen en een soort van bewaker. 

Het koken met Doña Carmen is erg leuk. Ik wordt welkom geheten in haar huis. Voor de begrippen hier woont zij goed. Ik heb al gezien dat er echt veel armoede is. Wat een rijkdom hebben wij dan toch! Doña Carmen woont met haar kinderen en kleinkinderen in 1 huis. Zij heeft al wat voorbereidingen getroffen voor het koken. Ook de jugo (sap) heeft zij al gemaakt, het is sap van passievrucht en wortelen. Erg lekker! Het gerecht dat wij gaan klaar maken is carne en sal pico. Daarbij rijst , aardappelsalade en banaan. Doña Carmen geeft mij aanwijzingen en ik doe zo goed mogelijk mijn best (ik ben nl niet echt een keukenprinses). Ondertussen praten we over allerlei dingen. Een hele mooie ervaring.

Zaterdag verlaat ik Granada en reis naar San Juan del Sur. Eerst had ik twijfels of ik daar wel heen zou gaan, omdat ik denk dat het echt zo´n surfersplaats is met de daarbij behorende toeristen. Een stel in Granada heeft mij echter enthousiast gemaakt over de turtle tour die zij daar gedaan hebben, zodat ik besluit toch te gaan. Met de zogenaamde ´chickenbus´ ga ik vanaf Granada via Rivas naar San Juan del Sur. Reizen met openbaar vervoer geeft echt wel een kijkje in het dagelijkse leven hier. En op het moment dat de bus voller en voller wordt gepropt denk ik, o ja, da´s waar, zo gaat dat hier. 

De 2 uur durende rit was het zeker waard. Aangekomen in San Juan del Sur ga ik direkt een wandeling maken over strand. Heerlijk met de voeten in zee! Temperatuur is steeds zo rond de 30 graden :-) Iets ten noorden van SJDS is een mooi strand waar ik een paar dagen heen ga. Mooi breed strand, fijne golven en lekker eten bij de strandtentjes. Al reeds op dag 1 in SJDS heb ik een tour geregeld om schilpadden te zien. Om 18.00 uur moet ik mij melden bij de gids. Echter, die gids (een Fransman) komt niet opdagen :-(  Da´s best balen. De volgende ochtend ga ik verhaal halen en tsja, vanwege de feestdag is zijn schoonfamilie op bezoek enz enz. Ik kan pas op dinsdagavond mee. Wel nu, dan blijf ik nog maar een dag extra. ´t Is tenslotte best fijn hier.

Als ik al dacht al het kerstgedoe te kunnen ontvluchten, hahaha! Hier in Nicaragua is het een en al bling bling in kerstsfeer!

En dan is het eindelijk daar, wij gaan op zoek naar schildpadden. Uiteindelijk gaan we met 5 personen. De gids, Sebastian, rijdt ons naar Refugio de Vida Silvestre La Flor. Daar is een farm vanwaar ze het strand beheren en bewaken voor dieven. De eieren van schildpadden zijn zeer gewild. De rangers nemen ook eieren mee naar de farm om zo de dieren te beschermen. Na een paar dagen komen ze uit de eieren en worden de baby schilpadden in zee gezet. Wij mogen een mandje met schilpadjes meenemen naar strand en deze in zee helpen. Zo schattig! die kleine beestjes. Daarna gaan we op strand op zoek naar een ´babyboom´. We zien 1 schildpadje en volgen zijn spoor. Zo komen we bij een heel nest. En dat is zo bijzonder om te zien! Eerst zie je 1 kopje boven het zand uitkomen en dat worden er steeds meer. Tot wel 35 schilpadjes! (Een schilpad legt gemiddeld zo´n 100 eieren per keer.) Nadat wij deze een poosje bewonderd hebben (wij zitten als kleine kinderen er bijna bovenop en de ah´s en oh´s zijn niet van de lucht :-) laten wij deze met rust en gaan op zoek naar andere. En jawel hoor, we vinden nog een nest. Op onze knieën zitten wij er weer vol bewondering bij. Totdat een paar krabben en een schorpioen ons komen vergezellen. Mooi beestje, die schorpioen, maar liever wordt ik niet door die gebeten.

Woensdag vertrek ik dan naar Isla de Ometepe. Dat is een heel mooi eiland. Mijn hotel is super relaxed, heeft een heel grote tuin met vele mooie bloemen waar allerlei vlinders op af komen. En slechts 4 kamers met ieder een eigen hangmat voor de deur met een uitzicht op vulkaan Maderas.De eigenaar, Carlos, is erg aardig. Hij spreekt goed Engels, maar ik vraag hem met mij in het Spaans te praten. Onderweg heb ik al diverse malen complimenten ontvangen dat ik zo goed Spaans spreek en ook Carlos zegt mij dat weer. Het is dan ook echt leuk om zo goed met hen te kunnen communiceren. Met Carlos heb ik gesprekken over van alles en nog wat. 1 van zijn helden is Van Gogh. Bij het hotel worden op dit moment nog 3 kamers gebouwd. Ook al moet er nog heel veel gebeuren (ramen zetten, licht aanleggen, badkamer meubelen installeren), het ziet er al goed uit. Nog 1,5 week hard werken, want met Kerst zijn ze gereserveerd. ´t Gaat hier niet zo snel dat bouwen. 

De dagen op het eiland breng ik door met wandelen, luieren in de hangmat en ik ga een ochtend kayakken. Jammer voor mij laat de zon zich die ochtend niet zien en zodoende komen de dieren (apen, schildpadden, kaaimannen) ook niet tevoorschijn. Inmiddels ben ik dus echt wel ontstresst en een beetje bruiner geworden. Tijd om verder te reizen; ik ga naar Masaya.